Kunst is een vorm van ordening. Deze uitspraak van Paul Valéry deed mij beseffen dat mijn werk ook over ordening gaat. Geen controle vooraf, maar ordening achteraf, om grip te krijgen op het leven, om te accepteren dat het loopt zoals het loopt, om schoonheid en troost te bieden.

In de drukte van vandaag de dag lijkt tijd een grote toevalscomponent te hebben. Maar is toeval niet een ander woord voor een dermate ingewikkelde mix van factoren en omstandigheden dat we niet weten wat eerst of laatst zal plaatsvinden? Dat als we meer rust zouden hebben, we de deze ingewikkelde mix iets beter zouden kunnen ontrafelen?

In een poging iets van die ingewikkelde mix te ontleden, breng ik processen uit de natuur in kaart. Omdat kaarten urenlang kijkplezier bieden, in elk kleinste plekje gaat wel een wereld schuil. Die betovering wil ik graag behouden. Daarnaast leg ik met mijn digitale pinholecamera processen in tijd vast. Niet het moment, maar met sluitertijden van tien seconden tot tien minuten of langer. Iedere beweging verwordt tot een schim, zoals op de lange termijn ieder leven verwordt tot een schim.

In het besef van tijd zit een grote mate van troost. Troost bezit een grote mate van schoonheid. Die twee zijn onlosmakelijk verbonden met elkaar en met mijn werk.